“Gebeurtenissen uit het verleden hebben geen kracht in het heden of in de toekomst.
Pas én álleen wanneer jij het die kracht nu of in de toekomst geeft.”
Deze uitspraak hoorde ik van Abraham Hicks. Prachtig vind ik hem en ook heel krachtig en toepasbaar op veel manieren.
Zo sprak ik vorige week met een cliënt die al jaren pijnklachten heeft over deze uitspraak. Zij is door deze klachten jaren geleden in de IVA terecht gekomen. Bij het UWV heeft ze destijds best heel veel gedoe gehad om erkenning te krijgen voor haar beperkte belastbaarheid.
Nu ze weet wat haar energie budget voor dag is, weet wat haar grens is en weet ze haar energie wel en niet wil uitgeven is er ruimte in haar leven gekomen. Ruimte om meer energie uit te geven aan haar hobby. Iets waar ze heel veel voldoening van krijgt. En waar ze misschien in de toekomst ook wel inkomsten uit zou kunnen krijgen.
Wat haar tegenhoudt zijn twee dingen.
Eén is de gedachte wat anderen misschien wel niet gaan denken. “Ze is toch afgekeurd? Hoezo kan ze dit dan wel doen?”
De tweede heeft met een ervaring uit het verleden te maken, namelijk “het niet serieus genomen worden of geloofd worden in haar klachten en dan vooral door het UWV en haar oude werkgever”. Deze ervaringen spelen nu nog mee. Want stel dat ze nu weer wat richting werk gaat doen, loopt ze dan niet het risico weer te moeten werken? Zullen ze dan denken “zie je wel het was niet echt.”
Deze gedachten en overtuigingen houden haar kleiner dan direct nodig. Ze maakte de gevolgen heel groot, daardoor overziet ze het niet meer en durft ze nu geen stapje te zetten.
Maar ook geeft ze de gebeurtenis uit het verleden, de strijd die ze heeft gestreden, de angst die ze toen voelde nu nog te veel kracht. Hierdoor laat ze op dit moment de angst uit het verleden invloed hebben op de plannen die ze nu heeft en de stappen die ze nu niet zet.
Wat nu als ze die angst en gevoelens die in het verleden er waren nu los laat en gaat kijken wie ze nu is wat ze nu kan. Dat start met eerst te erkennen dat het een angst is gebaseerd op een ervaring uit het verleden.
Vervolgens met die angst te gaan experimenteren, onderzoeken welke mogelijkheden ze nu heeft. Misschien komt ze er achter dat zelfs werken aan haar passie slechts een paar uur per week mogelijk is. Dan is het ook nu nog super fijn dat ze die WIA heeft. En dan doet ze die paar uur in ieder geval wel iets waar ze blij van wordt.
En stel dat de mogelijkheden groter worden, dat ze er wel geld mee kan gaan verdienen. Dan kun je op dat moment gaan onderzoeken welke invloed dit heeft. Zo weet ik dat je onder aan de streep nooit minder overhoud aan het eind van de maand. Meestal mag je tot 20% van je oude maandloon bijverdienen (maar check dit voor de zekerheid bij het UWV). Verdien je meer word je gekort op je uitkering, maar dat is dan toch helemaal niet erg? Bovendien betekent het ook helemaal niet dat je uit je uitkering wordt gegooid. Maar de eerste stap is de gebeurtenis uit het verleden niet meer je huidige beslissingen in de weg te laten staan. En dan kijken welk stapje je vandaag kunt doen in om meer voldoening in je leven te ervaren, de rest is nu echt bijzaak.
0 reacties