Afgelopen zomer hebben wij met ons gezin een fantastische reis gemaakt. Vooraf konden we ons inschrijven voor verschillende excursies, waaronder een bootexcursie. Onze oudste zoon is niet zo’n fan van boten, en hij gaf dan ook van tevoren aan dat hij twijfelde of hij mee wilde. Op dat moment had ik kunnen besluiten om geen kaartje voor hem te kopen, maar toch boekte ik de excursie voor ons alle vijf.
Wanneer we ergens als een berg tegenop zien, komt dat vaak voort uit het gevoel dat we van onszelf verwachten de hele berg in één keer te beklimmen. Zeker als je kampt met vermoeidheid of weinig energie, voelt het alsof de kleinste dingen enorme obstakels worden. Vaak denken we: “Wie A zegt, moet ook B zeggen.” Zelfs zonder te weten hoe hoog of moeilijk de berg daadwerkelijk is, zeggen we uit vermoeidheid vaak al nee. We maken de berg in ons hoofd veel zwaarder dan hij daadwerkelijk is.
Ik zei tegen mijn zoon: “We kunnen nu alleen een kaartje voor je kopen, en kijken daar of je het echt niet wilt. Want als je A zegt, hoef je niet per se ook B te zeggen. Je mag je altijd bedenken. Beklim de berg stap voor stap.”
Toen we bij de boot aankwamen en zagen hoe groot deze was en hoorden hoe lang de tocht zou duren, twijfelde hij nog steeds. Maar de kans om walvissen te zien trok hem wel aan. Bij het aantrekken van de zwemvesten werd het voor hem duidelijk: “Ik ga niet mee.” Helemaal prima. Het belangrijkste was dat hij de ruimte voelde om die beslissing te nemen zonder extra druk.
De gids zei meteen: “Maar je kunt het geld niet terugkrijgen.” Geen probleem. We hadden de kosten al gemaakt; dit waren vooruitbetaalde kosten. Als je geld als energie ziet, is het duidelijk: de rust die hij voelde aan wal was ons veel meer waard dan hem ongemakkelijk op die boot te laten zitten. Door wel het kaartje te kopen, gaf ik hem de keuzevrijheid om mee te gaan, als hij dat wilde. Zo had hij ook niet het gevoel van: “Had ik dit misschien toch WEL gekund?”
Hij heeft uiteindelijk meer van “de berg” gezien dan wanneer hij van tevoren al nee had gezegd. Hij was erbij toen we de zwemvesten aantrokken en hoorde de uitleg. Het lijkt misschien klein, maar als je door vermoeidheid of gebrek aan energie bij elke activiteit meteen nee zegt, mis je veel ervaringen. Elke stap die je wél zet, hoe klein ook, is waardevol.
We leren onze zoon dat hij zich altijd mag bedenken, maar wij kunnen dat ook voor onszelf creëren. Bewust de berg stap voor stap benaderen, luisteren naar je energie en je vermoeidheid respecteren. Kan en wil ik de volgende stap zetten? Ja? Doen. Nee? Sta even stil, kijk om je heen en geniet van wat je al hebt meegemaakt.
Benieuwd hoe deze vergelijking met geld jou grip kan geven op jouw vermoeidheidsklachten?
Bestel mijn boek “De Moeite Waard”
0 reacties